Back from Berlin.

We set out on a cloudy and cold day for our trip to Berlin. It would get colder in Berlin and that was the main theme of the weekend..............cold. Despite that, it was a fantastic trip but not one I would repeat again in March of any year in the future. Warm weather will will be the first characteristic of our next trip to Berlin in the future. We froze our little a#@# off when we were outside and walked fast from place to place.

Leaving Poznan and taking the motorway(tollway) the road drives very fast and you can make good time heading west. However, this road ends at Nowy Tomysl and from that point on to the border of Germany it is only a two lane road and so travel is slow. It is a glaring difference between Poland and Germany, the road systems. In Germany, road travel is fast, in Poland it is not most of the time. Yes, there are some newer roads that allow quick travel but it is beyond my comprehension why there is not, at least, a motorway all the way to Warsay, the capitol city.
Anyway, once we reached Germany, travel was quick to our destination and Grzegorz, one of our traveling companions, had his GPS system connected so it was easy to find our destination, the Hotel Nova, on the east side of Berlin in the suburb of Lichtenberg. I must send a thank you here to the reader who recommended it. The hotel was nice, an older hotel and located right across the street from the S-bahn station for easy access to Berlin and the places we wanted to visit. In the hotel is the usual display of pamphlets of places to see as well as maps of both the S-bahn and U-bahn innercity train systems. Also fortunate for us was the discovery by Malgosia, Grzegorz wife, of a Salvador Dali exhibition and since she, Joan and I are huge fans of Dali, it was added to our places to go to.

Our first stop was at Pottsdamer Platz, to view the Sony Center.
In the 1920s Potsdamer Platz was one of the most prominent business districts in Berlin with its department stores, government offices and hotels such as the luxury Grand Hotel Esplanade. Café Josty used to be a famous location for Berlin’s high society.

As one of the most central places, Potsdamer Platz developed into an important traffic junction with up to 20,000 cars per day. At this location the first traffic light system in Europe was installed in 1924.

During the Second World War main parts of the Potsdamer Platz were destroyed. In 1961the Berlin wall was built, the square was divided into two parts and became stranded between East and West Germany.

On this historic ground, a modern ensemble emerged that opened in June 2000 and that fascinates its visitors by its airiness and transparency. The International star architect Helmut Jahn has created a trend-setting complex of buildings, in which the center the light flooded Forum is located. The open, public space offers a natural atmosphere all year round.

From here the 103 metre tall, glass office tower, the integrated historic Emperor’s Hall (Kaisersaal) and the other buildings are just a few footsteps away. The concept of Helmut Jahn impresses with transparent design, implemented through glass facades, sophisticated light reflections and light refractions.

We were cold by the time we reached the Center so we decided to have coffee and pastries in one of the cafes. Believe it or not, I had ice cream and coffee. It was really good.

From the Center we walked to the national art gallery, housed in a building designed by Mies van der Rohe. The New National Gallery, the famous "temple of light and glass" houses the collection of 20th century European painting and sculpture. Ranging from early modern art to art of the 1960s, the collection includes works by Munch, Kirchner, Picasso, Klee, Feininger, Dix, Kokoschka, and many others. What is unique about this gallery is that it is all underground. When you enter the building the ground floor is completely devoid on anything, it is just one great open space. We only went to this building for it's architectural importance so we didn't go downstairs to see the exhibits. Our goal was the Dali exhibits, several blocks away and a cold walk to get there. Along the way were many interesting new buildings, many different kinds of designs and before we reached it we passed by the infamous Checkpoint Charlie. Joan was there some 40 years ago when the Berlin wall seperated Berlin and remembers her experience going from west Berlin to east Berlin. Of course, now it is just a tourist attraction with some pieces of the wall on display.
It was also interesting to me that the soldiers wearing the American uniforms in the pictures I took were actually Germans.

Leaving the checkpoint we ventured on to the Dali Exhibition. Opening on 5 February 2009, Dali - The Exhibition on Potsdamer Platz is the latest addition to the booming Potsdamer Platz area of Berlin. Around 450 pieces are on show, demonstrating the multi-faceted creations of the eccentric Surrealist artist. Many of the pieces I saw I have never seen before. I think we spent about 2 1/2 hours there. Salvador Dalí - one of the most gifted artists of modernity, his works and self-directed in spectacular fashion. "Surrealism for all" - in this sense are now over 400 exhibits from work and life of this dazzling personality permanently in Berlin's center look directly at the Potsdamer Platz. This new institutional culture permits the visitor
probably the most comprehensive insight into Dali's work as a great Masters in almost all the techniques of art. The exhibition mainly drawings, illustrated books, documents and working documents, original graphics and complete portfolios, three-dimensional works, multiple objects and sculptures, as well as time accompanying reports, images and films.

Our last stop for the day was the Jewish Museum. The Jewish Museum Berlin (Jüdisches Museum Berlin), In Berlin, Germany, covers two millennia of German Jewish history. It consists of two buildings. One is the old Kollegienhaus, a former courthouse, built in the 18th century. The other, a new addition built specifically for the museum, designed by world-renowned architect Daniel Libeskind. This was one of the first buildings in Berlin designed after German reunification. The museum opened to the public in 2001.

Princeton professor W. Michael Blumenthal, who was born near Berlin and was later President Jimmy Carter'S Secretary of the Treasury, has been the director of the museum since December 1997. The museum adjoins the old Berlin Museum and sits on land that was both East and West Berlin before the Berlin Wall fell. The Museum itself, consisting of about 161.000 square feet, is a twisted zig-zag and is accessible only via an underground passage from the Berlin Museum's baroque wing. Its shape is reminiscent of a warped Star of David. A "Void," an empty space about 66feet (20 meters) tall, linearly slices through the entire building. Menashe Kadishman's Shalechet (Fallen leaves) Installation fills the void with 10.000 coarse iron faces. An irregular matrix of windows cuts in all orientations across the building's facade. A thin layer of zinc coats the building's exterior, which will oxidize and turn bluish as it weathers. The floor are rather unique in that they are slanted in different directions and give you a feeling of uneasiness as you walk over them. A second underground tunnel connects the Museum to the proper E.T.A. Hoffmann Garden, or the Garden of Exile, whose foundation is tilted. The Garden's Oleaster grows out of reach, Atop 49 tall pillars.

The final underground tunnel leads from the Museum to the Holocaust Tower, a 79 foot tall empty silo. The bare concrete tower is neither heated nor cooled, and its only light comes from a small slit in its roof.

Similar to Libeskind's first building, the Felix Nussbaum Haus, The museum consists of three spaces. All three of the underground tunnels, or "axes," intersect and may represent the connection between the three realities of Jewish life in Germany, as symbolized by each of the three spaces: "Continuity with German history, Emigration from Germany, and the Holocaust.

The Jewish Museum Berlin was Daniel Libeskind's first major international success.

We walked back to the S-Bahn station in darkeness about 8PM and went back to Lichtenberg. I think we were all somewhat tired from the cold winds and looking forward to a nice dinner somewhere near the hotel. We found Belle Mare, and nice little restaurant, had a good, hot dinner and went back to our hotel for a good nights rest.

Sunday morning we woke at 9AM and prepared to meet Grzegorz and Malgosia in the lobby. We didn't know they had breakfast in their room so after meeting we had to stop at a little delicatessan where Joan and I had kebabs for breafast.

Two block away we boarded the S-Bahn for a trip to the Reichstag building. We didn't know what lay in store for us. Walking up to the building we discovered a lonnnnnnnnnnnng line of people waiting outside to enter the building. We decided to wait in line in turns, first they waited while I walked around the building taking exterior pictures of interest to me and then we replaced Grzegorz while he took pictures he wanted. The wind was blowing, it was cold and the wait was long. I think we stood in line for an hour or more until we were finally able to get inside the building. Inside the building there was another waiting period because they only have one security checkpoint and it took a long time before we were put through the x-ray check point for admittance.

The only thing open to see was was the dome at the top of the building so we waited for the elevator to take us to the top. The Reichstag building itself was gutted by fire, the former home of German democracy was further damaged during Allied bombing of Berlin in World War II. It was left in this run-down state until the 1960s, when it was opened as a conference center. The Reichstag was the site of the German reunification ceremonies at midnight on October 2, 1990.

Foster and Partners won a commission in 1992 to transform the building into the new home for the unified German Parliament. The Foster team's design focuses on making the processes of government more transparent. Foster's dome is a gleaming metal and glass structure with a ramp that spirals up a to a roof terrace with 360-degree views of central Berlin. The dome overlooks the debating chamber for the Bundestag and a central mirrored cone draws light into the plenary chamber. The design also preserves remnants of the building's colorful past, including graffiti left by the Red Army in 1945.

Finshed with the Reichstag building it was getting close to the time to leave back to Poland but we wanted to see the Brandenburg gate yet so we walked there. The Brandenburg Gate (German: Brandenburger Tor) is a former city gate and one of the main symbols of Berlin and Germany. It is located west of the city center at the junction of Unter den Linden and Ebertstraße, immediately west of the Pariser Platz. It is the only remaining gate of a series through which one formerly entered Berlin. One block to the north stands the Reichstag building. The gate is the monumental entry to Unter den Linden, the renowned boulevard of linden trees which formerly led directly to the city palace of the Prussian monarchs. It was commissioned by King Frederick William II of Prussia as a sign of peace and built by Carl Gotthard Langhans from 1788 to 1791. The Brandenburg Gate was restored from 2000 to 2002 by the Stiftung Denkmalschutz Berlin (Berlin Monument Conservation Foundation). Today, it is considered one of Europe's most famous landmarks.

There is a Starbuck coffee shop nearby so we stopped in to have coffee and warm up a little before we went back to the S-bahn and back to the hotel. Our bags were already in the car so we got in and returned to Poznan.

To sum it all up, despite the cold weather, we had a wonderful time, enjoyed very much spending the two days with our friends, saw some beautiful places, had a good dinner, nice room, good location and are looking forward to going back to Berlin.

There is a slideshow on the right of our trip. I labelled many of the pictures so you will know what you are looking at.

Ruszyliśmy w dzień pochmurno i zimno do naszego wyjazdu do Berlina. Wydaje się chłodniejszy w Berlinie i było głównym tematem weekend .............. zimno. Pomimo, że była fantastyczna podróż nie ale pragnę powtórzyć jeszcze raz marca każdego roku, w przyszłości. Ciepła pogoda będzie pierwszą cechą naszej następnej podróży do Berlina w przyszłości. Mamy zamroziła naszego małego # @ # off, kiedy byliśmy na zewnątrz i podszedł szybko z miejsca na miejsce.

Pozostawienie w Poznaniu oraz przy autostradzie (tollway) drogi dysków bardzo szybko i można zrobić dobry czas pozycją zachód. Jednak ta droga kończy się w Nowy Tomyśl i od tego momentu aż do granicy Niemiec jest tylko dwóch pasach ruchu, a więc sztuka jest powolna. Jest to rażące różnice między Polska i Niemcami, sieci dróg. W Niemczech, jazdy na drogach jest szybki w Polska nie jest przez większość czasu. Tak, istnieje kilka nowych dróg, które umożliwiają szybką podróż, ale to jest poza moim zrozumieniem, dlaczego nie jest, co najmniej, autostrady aż do Warsay, stolicy.
Anyway, po dotarliśmy Niemcy, sztuka szybko do naszego przeznaczenia, a Grzegorz jednego z naszych towarzyszy podróży, że jego system GPS podłączony tak łatwo było znaleźć naszego przeznaczenia, Hotel Nova, na wschód od Berlina, w dzielnicy Lichtenberg. Muszę wysłać dziękuję tutaj, aby czytelnik, który jest zalecany. The hotel was nice, starszych i hotel usytuowany naprzeciwko S-Bahn na łatwy dostęp do Berlina i miejsca chcieliśmy odwiedzić. W hotelu jest zwykły wyświetlacz broszur z miejsc do zobaczenia, jak również mapy zarówno S-bahn i U-bahn Innercity systemów kolejowych. Również szczęście dla nas było odkrycie przez Małgosia, żona Grzegorza, z wystawy Salvadora Dali, a od roku, Joan i ja jesteśmy wielkimi fanami Dali, był dodany do naszego, gdzie należy.

Nasz pierwszy przystanek był w Pottsdamer Platz, aby zobaczyć Sony Center.
W 1920 Potsdamer Platz był jednym z najważniejszych centrów biznesowych w Berlinie z domami handlowymi, urzędami i hoteli, takich jak luksusowy Grand Hotel Esplanade. Kawiarnia Josty kiedyś słynne miejsce dla wyższych sfer Berlina.

W jednym z miejsc najbardziej centralnych, Potsdamer Platz się ważnym węzłem ruchu z maksymalnie 20.000 samochodów na dobę. W tym miejscu pierwszym światłach w Europie system został zainstalowany w 1924 roku.

Podczas II wojny światowej części głównych Potsdamer Platz zostały zniszczone. W 1961the muru berlińskiego został zbudowany, Plac został podzielony na dwie części i stał się osieroconych między Wschodem i Zachodem w Niemczech.

W tym historycznym terenie, nowoczesny zespół okazało się, że otwarty w czerwcu 2000 r. i że fascynuje zwiedzających przez jego lekkość i przejrzystość. International star architekt Helmut Jahn stworzył wyznaczających nowe trendy kompleks budynków, w których centrum świetle zalane Forum znajduje. Otwarte, przestrzeni publicznej oferty naturalnych atmosferze przez cały rok.

Stąd 103 m wysokości, wieży biurowej szkła, zintegrowany historyczne Emperor's Hall (Kaisersaal) i inne budynki, to tylko kilka kroków. Pojęcie Helmut Jahn imponuje przejrzysty projekt, realizowany poprzez szklane fasady, wyrafinowane odbicia światła i załamania światła.

Byliśmy zimno czasie dotarliśmy do centrum, więc decydujemy się na kawę i ciasto w jednej z kawiarni. Wierzcie lub nie, miałem lody i kawę. To był naprawdę dobry.

Od Centrum poszliśmy do National Gallery sztuki, mieści się w budynku zaprojektowanym przez Miesa van der Rohe. Nowa Galeria Narodowa, słynne "świątyni światła i szkła" mieści się biblioteka 20th Century malarstwa europejskiego i rzeźby. Od początku sztuki współczesnej sztuce lat 1960, wchodzą dzieła Muncha, Kirchner, Picassa, Klee, Feininger, Dix, Kokoschka, i wiele innych. Co ciekawe o tej galerii jest to, że wszystkie podziemne. Po wpisaniu budynku na parterze jest całkowicie pozbawiony na niczym, jest to jedna wielka otwarta przestrzeń. Mamy tylko poszedł do budynku do architektury to znaczenie, więc nie zejść na dół, aby zobaczyć eksponaty. Naszym celem było wystawy Dalego, kilka przecznic dalej i zimno chodzić tam dostać. Po drodze było wiele interesujących nowych budynków, różnego rodzaju wzorów i zanim osiągnęły przeszły przez słynny Checkpoint Charlie. Joan było około 40 lat temu, kiedy to mur berliński oddzielone Berlinie i pamięta jej doświadczenie będzie z Berlina Zachodniego do Berlina Wschodniego. Oczywiście, teraz jest tylko atrakcją turystyczną niektóre fragmenty muru na wyświetlaczu.
Był on również interesujące dla mnie, że noszenie amerykańskich żołnierzy w mundurach zdjęcia brałem rzeczywiście Niemców.

Pozostawienie przejścia mamy odważył się na Dali targów. Otwarcie w dniu 5 lutego 2009, Dali - Wystawa na Potsdamer Platz to najnowszy dodatek do dynamicznie rozwijającym się obszarze Potsdamer Platz w Berlinie. Około 450 sztuk są na show, wykazując wieloaspektowy twórczość ekscentrycznego artysty surrealizmu. Wiele elementów widziałem nigdy nie widział. Myślę, że spędziliśmy około 2 1 / 2 godzin. Salvador Dalí - jedna z najbardziej utalentowanych artystów z nowoczesnością, jego dzieł i własnej reżyserii w spektakularnym stylu. "Surrealizm dla każdego" - w tym sensie jest teraz ponad 400 eksponatów z życia zawodowego i tego dazzling osobowość stale w centrum Berlina patrzeć bezpośrednio na Potsdamer Platz. To nowe instytucjonalne kultury pozwala odwiedzającym
prawdopodobnie najbardziej wszechstronny wgląd w prace Dalego, jak wielkich mistrzów, w niemal wszystkich technik sztuki. Wystawa głównie rysunki, ilustracje książek, dokumentów i dokumentów roboczych, oryginalne grafiki i pełne portfele, trójwymiarowe dzieła, wiele obiektów i rzeźb, a także czas towarzyszących mu sprawozdań, zdjęć i filmów.

Nasz ostatni przystanek na dzień Jewish Museum. Muzeum Żydowskie w Berlinie (Jüdisches Museum Berlin), Berlin, Niemcy, obejmuje dwa tysiące niemiecko-żydowskiej historii. Składa się z dwóch budynków. Jednym z nich jest stary Kollegienhaus, byłego sądu, zbudowany w 18 wieku. Inne, nowy dodatek stworzone specjalnie dla muzeum, zaprojektowane przez światowej sławy architekta Daniela Libeskinda. Był to jeden z pierwszych budynków w Berlinie, zaprojektowane po zjednoczeniu Niemiec. Muzeum otwarto dla publiczności w 2001 roku.

Princeton profesor W. Michael Blumenthal, który urodził się w okolicach Berlina, a później prezydent Jimmy Carter sekretarz skarbu, był dyrektorem Muzeum od grudnia 1997. Muzeum przylega do starego Berlina Muzeum i siada na ziemi, która była zarówno Wschodu, jak i Berlina Zachodniego przed upadkiem Muru Berlińskiego. Muzeum się, składającą się z około 161.000 metrów kwadratowych, jest skręcana zygzakowatej i jest dostępny tylko poprzez przejście podziemne od baroku skrzydła Berlin Muzeum. Jego kształt przypomina wypaczony gwiazdą Dawida. "Void" pusta przestrzeń o 66feet (20 m) wysokości, liniowo plastry w całym budynku. Menashe Kadishman's Shalechet (Fallen leaves) Instalacja wypełnia nieważne z 10.000 grubej żelaza twarze. Nieregularne matrycy okien cięć we wszystkich kierunkach w całej elewacji budynku. Cienką warstwą powłok cynkowych budynku z zewnątrz, które będą utleniać i skręcić w niebieskawy jak pogodę. Podłoga jest raczej wyjątkowy, ponieważ są pochylone w różnych kierunkach i daje uczucie niepokoju podczas spaceru nad nimi. Drugi podziemny tunel łączący Muzeum właściwego ETA Hoffmann ogród, czy Ogród uchodźstwie, której podstawą jest nachylony. Garden Oleaster rośnie poza zasięgiem, szczycie 49 wysokich filarach.

Końcowy podziemnego tunelu prowadzącego z Muzeum Holocaustu Tower, 79 stóp wysokości silosu pusty. Gołe betonowej wieży nie jest ogrzewany, ani chłodzenie, i tylko światło pochodzi z małych szczelinę w dachu.

Podobny do pierwszego budynku Libeskinda, Felix Nussbaum Haus, muzeum składa się z trzech pomieszczeń. Wszystkie trzy podziemne tunele, albo "osi", przecinają i może stanowić połączenie między trzema realiów życia Żydów w Niemczech, symbolizowane przez każdego z trzech pomieszczeń: "Ciągłość z historii Niemiec, emigracja z Niemiec, i Holokauście .

Muzeum Żydowskie w Berlinie była pierwszą poważną Daniela Libeskinda w międzynarodowe sukcesy.

Weszliśmy z powrotem do stacji S-Bahn w darkeness o 8PM i wrócił do Lichtenberg. Myślę, że wszyscy byliśmy trochę zmęczeni od zimnych wiatrów i czeka na dobrą kolację gdzieś w pobliżu hotelu. Znaleźliśmy Belle Mare, a nice little restauracja, miał dobrą, ciepłą kolację i wróciła do hotelu na spokojny sen.

Niedziela rano obudziliśmy się 9AM i przygotowane do spełnienia Grzegorz i Małgosia w holu. Nie wiedzą, że zjedliśmy śniadanie w pokoju, tak po spotkaniu musieliśmy zatrzymać się nieco delicatessan gdzie Joan i miałem kebaby dla breafast.

Dwa block away my wsiedli S-Bahn na wycieczkę do budynku Reichstagu. Nie wiedzieliśmy, co ich czeka za nami. Zwiedzanie do budynku odkryliśmy lonnnnnnnnnnnng kolejki na zewnątrz, aby wejść do budynku. Zdecydowaliśmy się czekać w kolejce na zmianę, najpierw czekali natomiast chodził wokół budynku przy zewnętrznej zdjęcia interesuje mnie i wtedy otrzymuje Grzegorz natomiast wziął zdjęcia chciał. Wiatr wiał, było zimno i było długo czekać. Myślę, że staliśmy w kolejce do godziny lub więcej, aż udało nam się dostać do wnętrza budynku. Wewnątrz budynku nie było innego okresu oczekiwania, ponieważ tylko jedno zabezpieczenie przejścia i długo trwało zanim zostały wprowadzone poprzez x-litera rentgenowskiego o przyjęcie.

Jedyną rzeczą, aby była otwarta została kopułą na szczycie budynku, tak czekaliśmy na windę, żeby nas na górę. Reichstag sam został zniszczony przez pożar, dawnego domu niemieckiej demokracji jeszcze bardziej uszkodzony podczas bombardowań alianckich w Berlinie w II wojnie światowej. To pozostało w tym zdegradowanych stanie aż do 1960, kiedy to został otwarty jako centrum konferencyjne. Reichstag był miejscem uroczystości zjednoczenia Niemiec o północy 2 października 1990.

Foster and Partners wygrał Komisję w 1992 r. w celu przekształcenia budynku w nowym domu jednolity Parlament niemiecki. Zespół Foster projekt koncentruje się na procesach rządu bardziej przejrzyste. Kopuły Foster jest metalem, lśniące i struktury szkła na ziemi, że spirale się na taras na dachu z 360 odsłon stopnia w centrum Berlina. Kopuły wychodzi debaty izby Bundestagu i centralne odzwierciedlenie stożek czerpie światło w sali plenarnej. Projekt również zachowuje resztki budynku kolorowe przeszłości, w tym graffiti pozostawione przez Armię Czerwoną w 1945 roku.

FINSHED z Reichstag był zbliżają się do czasu opuszczenia powrót do Polska, ale chcieliśmy, aby zobaczyć Bramy Brandenburskiej, a tak poszliśmy tam. Brama Brandenburska (niem.: Brama Brandenburska), były bramy miasta i jeden z głównych symboli Berlina i Niemiec. Jest położony na zachód od centrum miasta przy skrzyżowaniu ulicy Unter den Linden i Ebertstraße, bezpośrednio na zachód od Pariser Platz. Jest to jedyne bramy serii, przez którą wcześniej wszedł w Berlinie. Jeden blok na północ stoi budynek Reichstagu. Bramy monumentalne wejście na Unter den Linden, słynny bulwar z lipy, które wcześniej doprowadziły bezpośrednio do pałacu miasto królów pruskich. To było na zlecenie King Frederick William II Hohenzollern jako znak pokoju i zbudowany przez Carla Gottharda Langhansa od 1788 by 1791. Brama Brandenburska została przywrócona od 2000 do 2002 r. przez Stiftung Denkmalschutz Berlin (Berlin Monument Conservation Foundation). Dziś jest uważany za jeden z punktów orientacyjnych w Europie najbardziej znanych.

Nie ma kawiarni Starbuck w pobliżu więc zatrzymaliśmy się na kawę i ogrzać trochę zanim wróciliśmy do S-Bahn i powrót do hotelu. Nasze torby już w samochodzie, więc mamy i wrócił do Poznania.

W sumie to wszystko się mimo zimna, mieliśmy wspaniały czas, cieszył się bardzo dużo wydatków dwóch dni z naszych przyjaciół, zobaczyłem kilka pięknych miejsc, że dobry obiad, nice room, good location, a mogą się już doczekać powrotu do Berlina.

Nie jest pokaz slajdów na prawo naszej podróży. I oznakowane wiele zdjęć więc wiesz czego szukasz w.